Początek szlaku przy wyjściu ze Szczyrbskiego Jeziora wiedzie dość szeroką drogą spacerową, która stopniowo stromieje i zwęża się w wygodną ścieżkę. Otacza nas urocza i urozmaicona dolina, limby, kosodrzewiny i potok, ciekawie uformowane ściany skalne. Na wysokości powyżej 1700 m przez próg doliny przełamuje się prześliczny Wodospad Skok, wysoki na około 25 metrów. Woda rozbryzguje się kaskadami na wielkich głazach. U jego podnóża znajduje się niewielki stawek.

Szlak prowadzi w górą po lewej stronie wodospadu, po eksponowanej i gładkiej skale, ubezpieczonej łańcuchami. Na górze okazuje się że wodospad wypływa ze Stawu nad Skokiem (1801m). Jesteśmy na następnym tarasie doliny, zwanym Zadnią Polaną. Rośnie tu dużo trawy i kwiatów. Znajdują się tu też kolejne stawy: Wołowe i Kozie.

Wejście na następny próg doliny odbywa się stromszym odcinkiem ścieżki. Na tym tarasie możemy podziwiać największy staw doliny Młynicy, Capie Pleso (Capi Staw, 2072m). Dla mnie osobiście jeden z najpiękniejszych w Tatrach. Jego ciemne, głębokie wody otoczone są rumowiskami pozbawionych roślinności kamieni, krajobraz jest dziki i pełen surowego, groźnego piękna. Po lewej stronie doliny grań tworzy wystrzępioną koronkę; gdzieś tam między głazami znajduje się Przełęcz Furkotna.

Podchodząc coraz bardziej stromą ścieżką mamy ładny widok na Capi Staw i na następny staw, Kolisty (Okruhlé Pleso, 2105m) - często zamarznięty przez cały rok. Szlak jest dość dobrze ułożony, ale zdarzają się miejsca stromsze, gdzie pomocne bywają ręce.

Ostatnie metry przed przełęczą ubezpieczone są łańcuchami. Sama Przełęcz Furkotna (Bystre Sedlo, 2314m) to wąziutkie wcięcie między skałami, gdzie z trudem mijają się dwie osoby. W sezonie po obu stronach ustawiają się kolejki do łańcuchów. Ja zawsze wdrapuję się na wysoką na 2m platformę skalną po lewej stronie - może się tam pomieścić do pięciu osób. Jest to jednyne miejsce z którego można w spokoju popatrzeć na widoki po obu stronach. Ciasność tej przełęczy robi niesamowite wrażenie: jakby siedziało się na koniu. Po jednej stronie widać górne piętro doliny Młynicy, nad jego graniami oglądać możemy trójkąt Koprowego i dwa z Mięguszowieckich Szczytów; po drugiej - Dolinę Furkotną i Wielkie Stawy Furkotne, i przede wszystkim piękną sylwetkę Krywania.

Przy zejściu z przełęczy szlak na krótkim odcinku ubezpieczony jest łańcuchami. Jest dość stromo. Mijamy imponujące, otoczone skałami Stawy Furkotne, 2157 i 2053m (po słowacku Wahlenbergove plesa, nazwane tak na cześć szwedzkiego uczonego, badacza przyrody tatrzańskiej, żyjącego w latach 1780-1851). Niżej dolina jest łagodniejsza, szeroka, na trawiastych płaszczyznach kępy kosodrzewiny tworzą labirynt. Przy dobrej widoczności mamy stąd widoki na Niskie Tatry i dolinę Popradu. Ścieżka jest wyraźna i wygodna, dopiero w lesie trochę stromsza, ale nim zdążymy się zmęczyć, dochodzimy do szerokiej, spacerowej alei Magistrali. Stąd już tylko pół godziny po niemal poziomej drodze do Szczyrbskiego Jeziora.