|
|
| Zasady uprawiania turystyki górskiej |
 |
|
|
Wybierz trasę odpowiednią do twoich zdolności. Zapoznaj się z jej
przebiegiem na mapie i w przewodniku. Dowiedz się w stanicy
Tatrzańskiej Służby Ratowniczej (Tatranská horská služba), jaki jest
aktualny stan szlaków.
Informację o planowanej trasie i przewidywanym czasie powrotu
pozostaw osobom, u których nocujesz. Nie zmieniaj trasy i godziny
powrotu. W schronisku czy w hotelu wpisz się do książki wyjść.
W drogę wyruszaj wcześnie rano i nigdy samotnie. Zaopatrz się w mocne buty,
swetr i płaszcz przeciwdeszczowy. Spójrz tutaj, co i dlaczego
jest niezbędne w górach. Jeżeli pogoda się pogarsza,
zawróć zawczasu. Załamanie pogody zdarza się najczęściej po południu,
warto o tej porze być już na dole.
Podczas wędrówki trzymaj się znakowanych szlaków. Nie
zapuszczaj się w nieznany teren, szczególnie podczas schodzenia.
Nie zrzucaj kamieni, nie skracaj drogi na serpentynach.
Nie wchodź na pola śnieżne latem. Jeżeli szlak nad pasmem lasu
jest przykryty śniegiem i nie ma oznaczeń na tyczkach,
nie uważa się go za znakowany i nie wolno kontynuować tej drogi.
|
|
| Niebezpieczeństwa w górach |
|
|
|
Każdego roku turyści i taternicy stają się ofiarami nieszczęść i
poważnych urazów. Wielu ludzi szuka przyczyny poza sobą i obwinia góry.
Przyczyna urazów wszak tkwi w ludziach samych. Człowiek musi
brać pod uwagę odmienność środowiska górskiego i dostosować do
niego swoje zachowanie. Jeżeli brak mu osobiście zdobytej wprawy
i wiedzy, pomocne jest trzymanie się wskazówek dla turystów, które
przygotowała Tatrzańska Służba Ratownicza na podstawie wieloletnich
doświadczeń.
Nieszczęścia i urazy w górach, zawinione przede wszystkim przez
zwiedzających, spowodowane są:
-
nieznajomością terenu - w nieznanym terenie orientuj się przy
pomocy mapy i nie zbaczaj ze znakowanych szlaków.
-
nieodpowiednią oceną własnych zdolności do poruszania się
w skalistym terenie - do wędrowania przyzwyczajaj się stopniowo:
zacznij od łatwiejszych tras, a po pewnym czasie spróbuj trudniejszych.
(Jeśli w grupie znajduje się osoba z lękiem wysokości, zobacz ranking miejsc,
które mogą być dla niej za trudne. )
-
niedostatecznym wyposażeniem - wybierając się w wysokie góry,
wyekwipuj się odpowiednio do ich wymagań.
-
podejmowanie wycieczek podczas nieodpowiedniej pogody -
deszcz sprawia, że skalisty grunt staje się śliski,
mgła utrudnia orientację, śnieg lub silny wiatr odbierają siły.
Nie narażaj się na działanie złych warunków atmosferycznych.
Im wyżej, tym większa jest ich siła.
Pomimo wszelkiej ostrożności podczas wycieczek turystycznych może
dojść do urazu, który na większych wysokościach miewa bardziej
skomplikowany przebieg i następstwa niż w cywilizowanym terenie
albo na nizinie.
W terenie wysokogórskim najczęściej spotykamy się z następującymi wypadkami:
Zaginięcie. Jeżeli ktoś nie wróci po wycieczce na czas
do autobusu, pociągu, na parking, na kwaterę czy do domu,
po upłynięciu spodziewanej pory powrotu zgłaszamy ten fakt
Tatrzańskiej Służbie Ratowniczej. Zgłoszenie należy wykonać
niezwłocznie zwłaszcza podczas złej pogody. Jeżeli turysta
nie wraca ze spaceru po osadzie, zwracamy się do Policji.
Lekkie zranienie albo zmęczenie. Poszkodowanego
układamy w bezpiecznym miejscu, opatrujemy, jeżeli mamy po temu środki
i po odpoczęciu pomagamy mu zejść do najbliższej stacji kolejki,
schroniska, leśniczówki lub osady, skąd zapewnimy mu transport.
Poważne zranienie, niezdolność do dalszego marszu.
Poszkodowanego układamy w bezpiecznym miejscu, opatrujemy zranienie
i chronimy przed chłodem. Jak najszybciej zawiadamiamy Tatrzańską
Służbę Ratowniczą. Podajemy rodzaj kontuzji i precyzyjny opis miejsca,
gdzie znajduje się zraniony. Nie pozostawiamy go samego, zwłaszcza
podczas złej pogody ktoś musi pozostać przy rannym.
Zabłądzenie, utknięcie w trudnym terenie.
Turysta, który porusza się po znakowanych szlakach, zaoszczędzi
sobie takiej nieprzyjemności. Jeżeli zaś widzi się lub słyszy
błądzących, wołających o pomoc, trzeba jak najściślej ustalić
miejsce i zawiadomić Tatrzańską Służbę Ratowniczą. Jeśli pozwalają
na to okoliczności, dobrze jest aż do przybycia THS pozostać z
kontakcie z zabłąkanymi i powiadomić ich, że ratownicy są już wezwani.
|
|
| Wołanie o pomoc |
|
|
|
Wołanie o pomoc w górach sygnalizuje się dźwiękiem lub światłem
w sposób następujący: sygnały sześć razy na minutę, minuta przerwy,
i od początku.
Wiadomość o wypadku można przekazać w najbliższym schronisku,
leśniczówce albo na stacji kolejki, lub bezpośrednio w stanicy
Tatrzańskiej Służby Ratowniczej.
Podstawowe wiadomości przy wzywaniu pomocy:
-
kto i skąd wzywa, miejsce i czas zranienia,
-
rozległość, stopień zranienia - opis
-
stan pacjenta (informacje o poprzednim stanie zdrowia), imię, nazwisko,
numer identyfikacyjny dowodu osobistego lub paszportu, adres
Jeżeli są odpowiednie warunki i można użyć helikoptera, jego
lądowania wzywa się dając znaki rękami, w pozycji plecami do wiatru:
 Tak, potrzebuję pomocy! |  Nie, nie potrzebuję pomocy |
Jeżeli sygnalizuje samotny poszkodowany, nie musi ustawiać
się w pozycji plecami do wiatru. Podczas nadlatywania i
lądowania śmigłowca należy czekać na polecenia załogi.
Do helikoptera podchodzimy od przodu, zwracając szczególną
uwagę na rotor. Osoby przyglądające się muszą pozostać w
odpowiednim oddaleniu.
|
|
| |
|
