a. z Tatrzańskiej Łomnicy - ścieżką przez ładny las, ale czasem stromiejącą - zielony, żółty i niebieski szlak, do węzła szlaków na drodze bitej- 1h30m.

b. od przystanku autobusowego/parkingu Biała Woda , 3km od Tatrzańskiej Łomnicy - żółtym szlakiem, bitą drogą. Najkrótsza i najwygodniejsza opcja - do węzła szlaków 30min.

c. z Tatrzańskich Matlar 1,5 km od Tatrzańskiej Łomnicy, potem niebieskim szlakiem - ścieżką przez ładny las, ale czasem stromiejącą, do węzła szlaków na drodze bitej - 1h

Szlak niebiesko-żółty prowadzi niezbyt stromą drogą wzdłuż przepięknego potoku Kieżmarska Biała Woda. Szumiąc spływa on po kamieniach, tworząc kaskady i baseny, w których barwa wody tęczuje od białej do niesamowitego odcienia rozbielonej zieleni. Po 15 min. droga przekracza potok po mostku, obok którego można odpocząć na ławeczkach.

Po nastpnym kwadransie mijamy po lewej obudowane ujęcie wody - Zimną Studnię (Šalviový prameň) - a po chwili mamy rozdroże. W lewo, przez mostek, skręca nasz żółty szlak.

Droga robi się stromsza, bardziej kamienista. W dalszym ciągu ocienia ją las. W zależności od bogactwa naszego ducha i stanu ciała może być ona nużąca (bo jest długa) lub wręcz przeciwnie. Kiedy pomiędzy drzewami pojawi się kosodrzewina, to znak, że wkrótce osiągniemy granicę lasu. Wkrótce kosówka osiąga przewagę nad drzewami, to one maleją, odsłaniając stopniowo przepiękny widok na szczyty otaczające Zielony Staw (z przodu) i na Tatry Bielskie (po prawej). Występują tu limby, jarzębiny i brzozy.

Idziemy brzegiem doliny, mając poniżej Zielony Potok. Wkrótce docieramy do Schroniska przy Zielonym Stawie (Chata pri Zelenom Plese, dawniej Brnčalova Chata, Brnčalka, 1551m, opisana już w pkt. 3-9-1).

Schronisko przy Zielonym Stawie fot. Luiza powiększenie zdjęcia

Szczyty otaczające Zielony Staw - widok z drogi do schroniska fot. Mustang powiększenie zdjęcia

Tatry Bielskie widziane z drogi do Zielonego Stawu fot. Mustang powiększenie zdjęcia

Z Brynczalki nie należy odchodzić nie spróbowawszy jedynej na świecie ziołowej herbatki "Nosičsky čaj" (Herbata Tragarzy), zaparzanej z ziół zbieranych własnoręcznie przez ludzi ze schroniska na okolicznych łąkach i mieszanych według ściśle strzeżonej receptury. Jest wspaniała, choć nazwa jest nieco na wyrost, bo Brnčalka to jedyne schronisko w Tatrach Wysokich, do którego zaopatrzenia nie trzeba wnosić na plecach, lecz transportuje się je samochodem. Mimo to jedzenie jest droższe niż w Chacie Zbójnickiej, Teryho czy pod Rysami; wynika to z faktu, że schronisko to jest łatwiej dostępne i leży niżej, w związku z tym trafiają tu także ludzie, którzy są w stanie płacić więcej. Z sali restauracyjnej wyjść można na górny taras ze wspaniałymi widokami na Staw i jego otoczenie.

Sympatycznie jest w vyčapie, czyli piwiarni, do której wchodzi się osobnym wejściem z dolnego tarasu nad stawem (na lewo od głównego wejścia). Jej ściany są ozdobione grafikami przedstawiającymi humor taternicki (czasami odrobinę obsceniczny).

Natomiast sam widok na staw i jego dookole zwala z nóg. Ponad wielką i rozległą szmaragdowo-turkusową płaszczyzną stawu podnoszą się gigantyczne szczyty: po prawej imponująca Jastrzębia Turnia (Jastrabia Veža, 2137m), o dzikich, niedostępnych, pionowych scianach; po lewej masyw Kieżmarskiego i trójkątna pionowa jego ściana, mająca niemal kilometr wysokości (sic!). sam główny wierzchołek jest zasłonięty przez niższy o zaledwie 42 metry czubek Małego. Pomiędzy zaś Kieżmarskim a Jastrzębią wieżą, nieco oddalone, nie tak strome, wznoszą się pieknie urzeźbione Baranie Rogi, Durny (Pyšny), Kołowy, Czarny, ich szczyty są skaliste, a podstawy zboczy pokryte zielenią. Ze żlebów opadają rozłożyste stożki piargowe, od dołu poastające kosodrzewiną i trawą. Wyżej zaś dostrzeżemy dwie białe nitki siklaw, Miedziany Wodospad na strumieniu spływającym doliną Miedzianą, leżącą między Łomnicą a Durnym, i Długi Wodospad na jego dopływie biorącym początek w dolinie między Małym Durnym a Czarnym. Kiedy się na nie patrzy, wydają się być blisko, na wyciągnięcie ręki; ale ich głuchy, wyciszony przez odległość szum wskazuje, że muszą być potężne i mocne, ale i bardzo odległe.

Znad Zielonego Stawu wyruszamy czerwonym szlakiem (Magistralą) - wznosi się ona niezbyt stromo pomiędzy wysoką kosodrzewiną. Po niecałej pół godzienie dochodzimy na płaszczyznę porośniętą trawą, przetykaną kwiatami i płatami kosówki; po prawej stronie szlaku znajduje się nieduży staw Stręgacznik, (Trojrohe pleso, Wyżni Biały Staw, 1620m). Po kilku minutach docieramy do Wielkiego Białego Stawu (Biele Pleso, 1616). Widać stąd szczyty otaczające dolinę Kieżmarską.

Znad Białego Stawu kierujemy się niebieskim szlakiem w dół, pomiędzy kosodrzewiną i jarzębinami. Ścieżka nie jest bardzo przyjemna, zwłaszcza dla zmęczonych nóg - słabo utrzymana, miejscami wijąca się, wąska i jak na leśną dróżkę stroma. Po pół godzinie wchodzi w las; po podobnym czasie wychodzimy na szerszą drogę, robi się płasko i szeroko. Finalnie na rozdrożu obok mostka (1200m) z prawej dochodzi druga droga bita - żółty szlak, bezpośrednia, krótsza trasa znad Zielonego Stawu, którą podchodziliśmy w górę.

a. iść dalej żółtym, drogą bitą, do przystanku autobusowego/parkingu Biała Woda - 25 min. Stamtąd autobusem, stopem lub pieszo do Tatrzańskiej Łomnicy - 3 km.

b. skręcić na niebieski, ścieżką przez las, czasem całkiem ukośną w dół i nierówną, ale i wiodącą przez ładne polanki, 40 min do rozejścia szlaków