a. Na Hrebienok ścieżką leśną

Początek szlaku znajduje się w Starym Smokowcu. Wychodząc ze stacji elektriczki musimy iść w lewo w górę i przeciąć dużą główną ulicę. Mijamy położone po prawej hotel Grand i kościół. Za kościołem, obok stacji kolejki naziemnej skręcamy w prawo za zielonymi znakami. Podejście jest umiarkowanie strome, a ścieżka gruntowa z wystającymi czasem korzeniami drzew. Szlak wiedzie wzdłuż torów kolejki, parę razy zahacza o szosę, po czym z niej schodzi. Wagoniki kolejki są dwa i jednocześnie startują, jeden z dolnej, drugi z górnej stacji, i mijają się na środku. Jeśli zatem mija nas wagonik, a niedługo potem drugi, to znaczy, że jesteśmy blisko połowy drogi. Jeśli odstęp w czasie jest spory, to znaczy że do połowy jeszcze daleko lub że do końca już blisko.

b. Na Hrebienok drogą asfaltową

Początek szlaku, podobnie jak w poprzednim wariancie, znajduje się w Starym Smokowcu. Wychodząc ze stacji elektriczki musimy iść w lewo w górę i przeciąć dużą główną ulicę. Za hotelem Grand, przed kościołem, skręcamy asfaltówką w lewo, a po chwili w prawo. Droga wijąc się idzie równo, umiarkowanie stromo pod górę. Należy uważać na samochody, rowerzystów, hulajnogistów i inne pojazdy mechaniczne.

Wkrótce dochodzimy do Hrebienka (1285 m) - wyasfaltowanego tarasu z górną stacją kolejki, domem wczasowym i widokami na dolinę Popradu z jednej strony, a na Łomnicę i Pośrednią Grań z drugiej. Łomnicy będziemy mogli przyjrzeć się także z tarasu przed Schroniskiem Bilíka (Bilíkova Chata, 1255 m), które znajduje się pięć minut dalej. Zatem ze szlakiem zielonym skręcamy w prawo między drzewa i po chwili dochodzimy do drewnianego budynku schroniska.

Od Bilikovej Chaty idziemy pomiędzy drzewami zielonym szlakiem w dół. Po dziesięciu minutach dochodzimy do mostka na wodospadach. Tam szlak zielony się kończy. Nie przechodzimy mostka, ale podążamy dalej w górę wzdłuż wodospadów szlakiem niebieskim.

Wodospady Zimnej Wody (Studenovodské vodopády, Vodopády Studeného Potoka) nie tak ogromne jak polska Wielka Siklawa, ale bardzo malownicze, spływają wielością kaskad po głazach, tworząc głębokie baseny. Niestety zazwyczaj kontemplowanie ich naturalnego piękna zakłócają liczni (z uwagi na bliskość kolejki) w tym miejscu turyści, także ci o niskiej kulturze, i rozwrzeszczane dzieci. Wchodzenie na kamienie, a zwłaszcza chodzenie po nich z aparatem fotograficznym przystawionym do oka, grozi utratą życia; jeden z licznych wypadków miał miejsce w 2001 roku, kiedy chłopak spadł z kamienia, stracił przytomność i utopił się.

Podążając szlakiem niebieskim dochodzimy do Staroleśnej Polany (Starolesnianska Poĺana). Na jej skraju leży malutka Reinerova chata (1295m), najstarszy istniejący budynek schroniskowy w Tatrach, wybudowany w 1865 r. Obecnie mieści ona muzeum nosiczów, gdzie można zobaczyć ich sprzęty, zdjęcia i listę rekordów. Działa tam też mini-bufet. Obok chatki znajduje się luneta, przez którą można oglądać widoczne stąd szczyty.

Od Polany Staroleśnej (Starolesnianska Poĺana) postępujemy szlakiem czerwonym "Magistralą" - szeroka ścieżka, ułożona z dużych kamieni, wznosi się bardzo powoli, jest niemal pozioma. Początkowo idziemy lasem, po kilkunastu minutach dochodzimy do przepięknego, imponującego Wyżniego Wodospadu (Obrovský, czyli Olbrzymi). Jest to dwudziestometrowa struga wody, spadająca pionowo pomiędzy skałami, na dole leży ogromny głaz. Wodospad oglądać można bardzo wygodnie, z mostka przerzuconego tuż przed nim.

Po chwili wychodzimy z lasu - szlak otoczony jest przez kosodrzewinę, limby oraz gigantyczne złomy skalne. Odsłania się widok w stronę z której przyszliśmy - na budynki w pobliżu Hrebienka i Sławkowski Szczyt, na którego zboczach one leżą. Spoglądając za siebie widzimy otwierający się widok w głąb doliny Starolesnej. Wkrótce szlak ostro zakręca i wówczas odsłoni nam się wnętrze doliny Zimnej Wody. Wchodzimy znów w las, po kilku minutach dochodzimy do skrzyżowania szlaków - "Magistrala" czerwona odchodzi w prawo, a my skręcamy w lewo wraz ze szlakiem zielonym i po minucie docieramy do Schroniska Zamkovskiego (Zamkovského chata 1475m).

Wracamy tą samą trasą - pół godziny czerwonym szlakiem, Magistralą - do Polany Staroleśnej (Starolesnianska Poĺana). Aby urozmaicić i skrócić nieco wędrówkę, możemy wracać do Hrebienka nie tą samą drogą przy wodospadach, którą tu przyszliśmy, ale iść dalej czerwonym szlakiem, szeroką i poziomą drogą przez piękny świerkowy las, i podziwiając widoki w ciągu kolejnych 20 minut dochodzimy znów do Hrebienka.

a. ścieżką leśną

b. drogą asfaltową