Kozica tatrzańska jest endemitem - Tatry to jedyne miejsce, gdzie występuje. Spotkać ją można na całym obszarze Tatr, w piętrze hal i turni, liczniejsza jest w niemal zamkniętych dla ruchu turystycznego Tatrach Bielskich. Różnice pomiędzy wyglądem samca i samicy (dymorfizm płciowy) nie są wyraźne; obie płcie mają czarne rogi, haczykowato zagięte w tył. Sierść jest zimą czarna, a latem ruda; dzięki temu zwierzęta są mniej widoczne na tle otoczenia. Dorosła kozica ma 75-85 cm długości, 70-90 cm wzrostu, waży 24-36 kg. Ruja ma miejsce w listopadzie i grudniu, młode (jedno) rodzi się w maju lub czerwcu. Żyją średnio 15 lat. Kozice dzięki budowie racic bardzo sprawnie poruszają się po stromych skałach. Łączą się w niewielkie stada. Ich naturalnymi wrogami są drapieżniki: orły, rysie i wilki.
Wbrew nazwie, kozica nie jest krewniaczką kozy, ale jedynym europeskim gatunkiem antylopy. Inne gatunki kozic żyją w Alpach i innych wysokich górach naszego kontynentu.
Kozica jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. Ich liczba jest nipokojąco mała i wciąż spada. W 2000 roku było ich (po obu stronach granicy) 288 sztuk, w 2001 - 228 sztuk. W 2002 roku pierwszy raz zaobserwowano tendencję wzrostową: naliczono 300 kozic. Ważną przyczyną wymierania tych zwierząt jest zakłócanie ich spokoju przez ludzi.

Kozica na jednym ze szlaków turystycznych

Zimą kozice szukają schronienia w Capiej Dziurze (Kamzica Jaskynia)

Fotografie na tej stronie zamieszczone zostały za zgodą i dzięki uprzejmości autorów oficjalnych stron Tatrzańskiego Parku Narodowego (TANAP)
www.tanap.sk/park/pl.html