Schronisko dysponuje niewielką jadalnią i stąd w okresie wyższej frekwencji turystów przebywanie w niej jest reglamentowane przy użyciu kryterium konsumowania (bądź nie) produktów spożywczych wygenerowanych w bufecie. W ubikacji znajduje się wiadro, na które należy uważać: nie służy ono do wyrzucania śmieci, ale pełni rolę spłuczki napędzanej siłą ludzkich mięśni.

Chata jest zaopatrywana tylko przez nosiczów - wszystko, co potrzebne schronisku, wnoszą oni na plecach. Mimo to ceny jadła i napitku nie są wygórowane.

Schronisko oferuje nocleg na łóżkach w dwóch zbiorowych salach, a po wyczerpaniu miejsc - na podłodze w jadalni. Można tu też korzystać z samoobsługowej kuchni turystycznej.

Otoczenie chaty jest przepiękne. Dno Doliny Pięciu Stawów Spiskich stanowią wypukło-wklęsłe, obłe ogładzenia polodowcowe (mutony). Woda zbiera się w ich zagłębieniach, tworząc stawy, przepływa między nimi w skalnych rynnach. Roztacza się stąd wspaniały widok na Pośrednią Grań, Łomnicę i Lodowy.

Ödön Téry (1856-1917) był założycielem i działaczem Węgierskiego Towarzystwa Turystycznego, które wzniosło schronisko w latach 1998-99. Budowa wymagała wielkiego nakładu sił i środków - kamienny materiał budowlany (ponad 50 tys. ton) wnoszono na plecach, braki finansowe na szczęście wyrównał swą darowizną projektant Gedeon Majunke. Pomysł nadania schronisku imienia pierwszego zdobywcy szczytów Pośredniej Grani i Durnego został wysunięty i jednogłośnie przyjęty podczas ceremonii otwarcia w dniu 21 września 1899.

W późniejszych latach schronisko kilkakrotnie rozbudowywano i modernizowano. W telefon i centralne ogrzewanie zostało wyposażone już w 1936 roku, obecnie zaś dysponuje najwyżej na Słowacji położoną elektrownią wodną.

Chatarami w Terince byli: Štefan Zamkovský, Slávo Cagašík, Julo Parák, Jardo Sláma, Franto Skopík, Belo Kapolka (pisarz, zmarły tragicznie w 1994 roku), Miro Jílek.

Dolina Pięciu Stawów Spiskich. Przy najmniejszym stawie widać Chatę Teryho fot. Alan powiększenie zdjęcia

Strona zaakceptowana i skatalogowana w