Schronisko położone jest nad brzegiem Zielonego Stawu, więc z jego okien i tarasów rozpościera się powalająco wspaniały widok na opalizującą odcieniami szmaragdu taflę stawu i otaczające go monumentalne szczyty: mającą kształt ściętej wieży Jastrzębią Turnię, Baranie Rogi, Czarny Szczyt, Kołowy Szczyt, Durny (Pyšny), oraz najpotężniejszą w Słowackich Tatrach trójkątną pionową ścianę Małego Kieżmarskiego. Widać stąd też i słychać dwa wodospady: Miedziany i Długi.

Bufet dysponuje jadalnią oraz tarasem na powietrzu, jest tu też druga jadalnia z panoramicznymi oknami, obok której znajduje się kuchnia turystyczna - można tu przyrządzać posiłki we własnym zakresie na schroniskowym palniku gazowym. Specjalnością schroniska jest "Nosičsky čaj" (Herbata Tragarzy) sporządzany z ziół zbieranych na okolicznych stokach górskich. Niemniej schronisko nie jest zaopatrywane przez nosiczów, ale w sposób zmechanizowany. Mimo to ceny tu są wyższe niż np. w Zbójnickiej Chacie czy pod Rysami, gdyż miejsce to jest łatwiej dostępnie i liczniej odwiedzane przez turystów nie tylko "plecakowych". Mimo to atmosfera jest przyjazna i niezbyt skomercjalizowana.

Na poziomie piwnicy, od strony stawu, znajduje się taras z ławeczkami i wejście do vyčapu, czyli pijalni piwa. Warto zwrócić tu uwagę na wiszące na ścianach dowcipy rysunkowe z życia taterników.

Pokoje mają różną wielkość - od 2 do 12 łóżek, można też nocować we własnym śpiworze na poddaszu, gdzie do dyspozycji turystów są poukładane na podłodze materace. Łazienki są odremontowane.

Pierwsze schronisko w tej dolinie zostało przeniesione w 1880 roku z Koperszadów Przednich, gdzie 4 lata wcześniej je postawiono, głównie na użytek pasterzy. Spłonęło w 1883 roku. Odbudowano je w następnym roku, lecz pożar strawił je znów w 1890r. Cztery lata później MKE (Węgierskie Towarzystwo Turystyczne) rozpoczęło stawiać pierwszy budynek murowany, który ukończono po 3 latach.

Po rozbudowie i modernizacji w 1926 roku schronisko Fridricha nazwane tak na cześć protektora - arcyxięcia mogło przyjmować turystów przez cały rok. Później było jeszcze kilkakrotnie powiększane i unowocześniane. Gospodarzami jego byli wybitni sportowcy: Mathias Nitsch, przewodnik i taternik, pionier wspinaczki zimowej, po wojnie zaś Štefan Kovalčík, narciarz biegowy, który startował w zimowych olimpiadach w 1948 i 1952r. (w obydwu zajął 8. miejsce w sztafecie). Później gospodarzył tu Michal Šoltýs, który wygrał mistrzostwa w zjeździe na nartach w 1957 roku, a potem Jana Gathnerová zd. Šoltysová, wybitna w tej samej dyscyplinie; startowała w igrzyskach 1976, 1980, 1984r, na ostatnich uzyskując piąte miejsce w biegu zjazdowym. Chatarem był tu również Anton Marec, autor książek o górach i ludziach gór, a także legend i podań ludowych.

Kiedy w sierpniu 1950 roku Albert Brnčal, taternik, zginął górską śmiercią pod Jastrzębią Przełęczą, obrano go za patrona schroniska. Mimo iż od 1990 roku wrócono do poprzedniej oficjalnej nazwy, wielu turystów nadal nazywa chatę "Brynczalką".

Nad schroniskiem wznosi się Jastrzębia Turnia. fot. Mustang powiększenie zdjęcia

Strona zaakceptowana i skatalogowana w